Słupsk, często niesłusznie pomijany na mapie turystycznej Pomorza, skrywa w sobie znacznie więcej niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Często uważany za miejsce tranzytowe na drodze do popularniejszych destynacji, w rzeczywistości kryje w sobie niewyczerpane bogactwo kultury, historii i unikatowych atrakcji.
W tym artykule zabiorę Cię w podróż po Słupsku, ukazując, dlaczego jest to idealne miejsce na jednodniową wycieczkę, zwłaszcza dla tych, którzy pragną odkrywać miejsca ukryte poza głównymi szlakami turystycznymi.
Od zabytkowego Zamku Książąt Pomorskich, przez malownicze uliczki Starego Miasta, aż po współczesne murale artystyczne – Słupsk zaskakuje na każdym kroku. Zapomnij o stereotypach i pozwól sobie na odkrycie tego niedocenianego przez turystów, ale pełnego uroku miasta.
Historia Słupska w skrócie
Historia miasta rozpoczyna się od pierwszych śladów osadnictwa z epoki brązu. Miasto, pierwotnie będące grodem, powstało w VIII wieku na stożkowatym wzgórzu w rozwidleniu rzeki Słupi, otoczone nieprzebytymi bagnami i trzęsawiskami.
Warownia była otoczona drewniano-ziemnym wałem, wzmocnionym konstrukcją kamienną, i istniała do XIII wieku. Od IX do co najmniej XIII wieku toczyło się w niej życie, będąc w tym czasie rezydencją książęcą i siedzibą komtura krzyżackiego w XIV wieku.
W XIII i XIV wieku Słupsk wielokrotnie zmieniał przynależność państwową. Około 1236 roku włączony został do Pomorza Wschodniego (Gdańskiego).
W II połowie sierpnia 1265 roku gród otrzymał prawa miejskie od księcia gdańskiego Świętopełka, co zapoczątkowało proces zasiedlania miasta przez niemieckich kolonistów.
9 września 1310 roku nowi właściciele miasta, margrabiowie brandenburscy, wystawili przywilej relokacyjny, potwierdzający prawa miejskie i umożliwiający rozwój gospodarki morskiej.
W 1317 roku, po zwycięskiej wojnie z Brandenburgią, Słupsk przeszedł pod panowanie książąt zachodniopomorskich. W 1341 roku, po wykupieniu miasta z rąk Krzyżaków, Słupsk ponownie wszedł w skład władztwa Gryfitów i księstwa wołogoskiego. W 1368 roku miasto uzyskało przywilej menniczy.
W 1382 roku Słupsk został przyjęty do Hanzy, co znacząco wpłynęło na rozwój handlu.
16 kwietnia 1477 roku miasto niemal całkowicie spłonęło w wyniku wielkiego pożaru. W pożarze zniszczony został m.in. dokument potwierdzający lokację miasta na prawie niemieckim.
W początkach XVI wieku większość mieszkańców miasta przyjęła luteranizm, a katolicyzm przestał dominować.
W XVII i XVIII wieku Słupsk, podobnie jak wiele innych miast, był areną licznych wojen i konfliktów. W 1630 roku, podczas wojny trzydziestoletniej, wkroczyli do Słupska Szwedzi, obciążając miasto kontrybucjami i kosztami zakwaterowania wojsk.
Tego okresu doświadczyły rabunki, epidemie i pożar, pogłębiając kryzys miasta. W 1637 roku wygasła miejscowa dynastia Gryfitów, a w 1653 roku Słupsk wraz ze wschodnią częścią księstwa znalazł się w granicach państwa brandenbursko-pruskiego. Po wojnie trzydziestoletniej i przybyciu francuskich hugenotów, sytuacja gospodarcza miasta uległa poprawie.
W 1798 roku w Słupsku zbudowano nowy ratusz miejski za niemal osiem tysięcy talarów, co wywołało niezadowolenie władz w Szczecinie, uważających to za niegodny naśladowania przykład rozrzutności.
Podczas wojen napoleońskich, w 1807 roku, Słupsk został zdobyty przez żołnierzy polskich pod dowództwem generała Michała Sokolnickiego. Doszło wówczas do intensywnych walk w rejonie Bramy Młyńskiej.
Po ściągnięciu kontrybucji, po dwóch tygodniach żołnierze polscy opuścili miasto. W 1816 roku Słupsk stał się siedzibą powiatu słupskiego w rejencji koszalińskiej, a w 1898 roku został wyłączony z powiatu i przekształcony w powiat grodzki.
Lista 45 najważniejszych atrakcji turystycznych Słupska
Słupsk, miasto często niedoceniane wśród turystycznych perełek Polski, kryje w sobie znacznie więcej, niż mogłoby się wydawać. Jako miejsce, z którego – jak mówią niektórzy – "tylko się wyjeżdża", niesłusznie umyka uwadze wielu podróżników.
W tym rozdziale postaram się zmienić ten obraz, pokazując bogactwo i różnorodność atrakcji, jakie Słupsk ma do zaoferowania.
Od architektonicznych klejnotów po kulturalne oazy, miasto to jest idealnym celem na jednodniową wycieczkę. Na dole znajdziesz pokaźną listę 45 atrakcji, które każdy powinien zobaczyć, odwiedzając Słupsk – miasto, które zdecydowanie zasługuje na większe uznanie.
Zamek Książąt Pomorskich: Zbudowany w 1507 roku za panowania księcia Bogusława X, początkowo w stylu gotyckim. W latach 1580–1587 zamek przeszedł przebudowę do stylu renesansowego, uzyskując duże okna i ozdobną wieżę. Usytuowany przy rzece Słupi, w pobliżu dawnego średniowiecznego grodu słupskiego, był rezydencją książąt pomorskich z dynastii Gryfitów. Po panowaniu niemieckim (od 1653 r.) zamek uległ dewastacji. W XVIII wieku przebudowany na koszary wojskowe, a po pożarze w 1821 roku służył jako magazyny zbożowe. Obecnie jest siedzibą Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. W 2007 roku przeprowadzono gruntowną renowację zamku, w tym elewację, okna i ogrody zamkowe.
Muzeum w Zamku Książąt Pomorskich: Muzeum oferuje pięć stałych wystaw. Można zwiedzić wystawę „Skarby książąt pomorskich” z eksponatami dotyczącymi ostatnich Gryfitów, „Z przeszłości Słupska” prezentującą historię miasta, „Sztuka dawna Pomorza od XIV do XVIII wieku” z rzeźbami gotyckimi i renesansowymi gobelinami, oraz „Przy wspólnym stole, czyli sztućce i akcesoria kulinarne od XVII do XXI wieku”. W sezonie letnim możliwy jest dostęp do tarasu widokowego na wieży zamku. W podziemiach znajduje się restauracja. Przed zamkiem stoi pomnik Bogusława X, a w ogrodach zamkowych rzeźba „Pędzące odyńce (Dziki)”.
Młyn Zamkowy: To najstarszy zachowany obiekt przemysłowy w Polsce, wybudowany w pierwszej połowie XIV wieku jako młyn wodny. Początkowo służył jako spichlerz. Przebudowany w początku XVI wieku, a następnie w latach 1863, 1880 i na początku XX wieku. W latach 1965-1968 przeprowadzono prace konserwatorskie, adaptując młyn do celów muzealnych. Obecnie mieści ekspozycję i pracownię Działu Etnograficznego Muzeum Pomorza Środkowego.
Brama Młyńska: Jest częścią obwarowań miasta, nazwana tak z powodu sąsiadowania z młynem wodnym. Obwarowania te zostały wzniesione od początku XIV wieku do połowy XV wieku. Mury miały wysokość 6,5 metra i były bronione wodami rzeki Słupi oraz bagnami. Brama Młyńska została zniszczona w 1945 roku przez Armię Czerwoną i zabezpieczona w 1950 roku. Remont i adaptacja bramy dla potrzeb Muzeum Pomorza Środkowego miały miejsce w 1965 roku.
Baszta Czarownic: Baszta Czarownic, część obwarowań miasta zbudowanych z kamieni narzutowych i cegły w XIV i XV wieku, była pierwotnie częścią systemu obronnego. W XVII wieku wnętrze baszty zostało przekształcone na więzienie, gdzie przetrzymywano kobiety posądzane o czary. W XIX wieku baszta została przekształcona na stajnię, a później ponownie na więzienie. Uszkodzona w 1945 roku, została odbudowana w latach 1970–1973 z przekształceniem wnętrz i elewacji od strony miasta.
Kościół św. Jacka: Wzniesiony w stylu gotyckim w XV wieku, kościół św. Jacka przeszedł wiele przebudów, w tym w XVII wieku, kiedy to jego wnętrze zostało przekształcone w stylu barokowym. W kościele można zobaczyć liczne zabytkowe dzieła sztuki sakralnej, głównie z okresu baroku, w tym ołtarz, ambonę, unikatowe barokowe organy oraz płyty nagrobne przedstawicieli dynastii Gryfitów i Croy. Ołtarz główny i ambona to fundacja Erdmuty, żony księcia pomorskiego Jana Fryderyka. W kościele znajdują się także wysokiej jakości artystyczne dzieła sepulkralne upamiętniające Annę oraz Bogusława de Croy.
Mury obronne: Murowane obwarowania Słupska zaczęto wznosić w pierwszej połowie XIV wieku. Budowa murów trwała około pięćdziesięciu lat, z pierwotną palisadą z 1325 roku. W 1441 roku książę Bogusław zezwolił na rozbudowę systemu wodnego służącego do obrony miasta. W XVII wieku, gdy średniowieczne urządzenia obronne straciły swoją pierwotną funkcję, mury miejskie zaczęły tracić na znaczeniu i stopniowo popadały w ruinę. Najlepiej zachowanymi fragmentami średniowiecznych obwarowań są bramy Młyńska i Nowa.
Neogotycki ratusz: Obecny ratusz w Słupsku to trzecia budowla tej funkcji w historii miasta. Najstarszy ratusz pochodził ze średniowiecza i został zastąpiony nowym budynkiem w końcu XVIII wieku. Obecny neogotycki ratusz, wzniesiony w latach 1899–1901, jest dziełem berlińskich architektów Karla Zaara i Rudolfa Vahla. Budynek, umiejscowiony przy placu Zwycięstwa, jest wpisany na listę zabytków chronionych prawem i od początku pełni funkcję siedziby władz miejskich.
Szlak "Śladami Niedźwiadków Szczęścia" w Słupsku to wyjątkowa atrakcja turystyczna, której historia sięga odkrycia bursztynowej figurki niedźwiadka w 1887 roku podczas kopania torfu. Uznana za amulet należący do łowcy niedźwiedzi sprzed około 3700 lat, figurka stała się symbolem Słupska. W odpowiedzi na to, od czerwca 2017 roku, w różnych miejscach miasta stanęły odlewy niedźwiadków, pomalowane przez artystów. Każdy z nich reprezentuje unikalny temat i styl, tworząc Szlak Słupskiego Niedźwiadka Szczęścia. Są to m.in.:
Tęczowy niedźwiadek przy Teatrze Lalki Tęcza.
Niedźwiadek, który dużo czyta przy Miejskiej Bibliotece Publicznej.
Niedźwiadek Tolerancji w Parku im. Jerzego Waldorffa.
Niedźwiadek, który lubi pizzę przy ul. Wojska Polskiego.
Niedźwiadek w lamparcie łaty przy ul. Niedziałkowskiego.
Niedźwiadek Rybomiś w Parku Kultury i Wypoczynku.
Niedźwiadek, który dużo rozmawia przy Al. 3 Maja.
Niedźwiadek Szczęścia w nutki w Parku im. Chopina.
Niedźwiadek Przyjaźni polsko-amerykańskiej na rogu Starzyńskiego i Wojska Polskiego.
Niedźwiadek Szczęścia w stylu witkacowskim przy Ratuszu Miejskim.
Nowa Brama: To zabytkowa, ceglana brama miejska znajdująca się w zachodniej części Starego Miasta Słupska, stanowiąca jeden z najbardziej typowych elementów architektury miasta. Powstała prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV wieku. W 1325 roku wspomniano o drewnianej palisadzie otaczającej miasto, która z czasem została zastąpiona obwarowaniami kamienno-ceglanymi, w tym Bramą Nową. W 1477 roku brama uległa uszkodzeniu w wyniku pożaru. W 1836 roku przeprowadzono poszerzenie przejazdu i odnowiono elewację zachodnią. W środku bramy znajduje się galeria sztuki i sklep z plastyką współczesną. Brama jest częścią Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego.
Dom Towarowy „Słowiniec”: Ten budynek, położony naprzeciwko ratusza miejskiego, był niegdyś największym centrum handlowym Słupska. W środku znajduje się najstarsza, wciąż działająca drewniana winda w Europie.
Tramwaj na ulicy Nowobramskiej: System tramwajowy w Słupsku funkcjonował w latach 1910–1959. Plany wybudowania sieci tramwajowej sięgają początków XX wieku, a pierwsze linie uruchomiono w 1910 roku. Dzisiaj, pamiątką po tym systemie jest odrestaurowany wagon tramwajowy przy ulicy Nowobramskiej, pełniący funkcję sezonowego punktu informacji turystycznej. Wagon został zbudowany na bazie powojennego tramwaju z Elbląga, upodobnionego do przedwojennych tramwajów, choć wzorowany na wagonach warszawskiej firmy Lilpop, Rau i Loewenstein. W 2013 roku dokonano gruntownego remontu tramwaju.
Kościół Mariacki w Słupsku, poświęcony Najświętszej Marii Pannie Królowej Różańca Świętego, jest trójnawowym budynkiem wzniesionym w XIII wieku w stylu gotyckim, z późniejszymi przebudowami. Jego budowa rozpoczęła się między 1276 a 1280 rokiem. Po zniszczeniach odbudowany w 1350 roku, a następnie w większej formie po pożarze miasta w 1476 roku. W 1803 roku rozebrano kaplice od strony północnej, a w 1853 roku dokonano radykalnej przebudowy. Wewnątrz kościoła znajduje się barokowa ambona i gotycka grupa pasyjna. W 2004 roku zrekonstruowano barokową głowicę wieży, zniszczoną w pożarze w 1945 roku. W 2009 roku przywrócono zegary na wieży.
Zabytkowy Budynek Poczty Głównej oraz Heinrich von Stephan: Poczta Główna w Słupsku, zlokalizowana przy ulicach Łukasiewicza i Mikołajskiej, to zabytkowy budynek w stylu neogotyckim z 1879 roku. Początkowo poczta funkcjonowała przy Mittelstraße (dzisiejsza ulica Mikołajska) z obsługą 3-5 osób. Budynek nowej poczty, zaprojektowany przez Augusta Kinda na polecenie Heinricha von Stephana, zbudowano w odpowiedzi na rozwój miasta i potrzebę nowego gmachu pocztowego. Budynek, ukończony 20 listopada 1879 roku, służył m.in. połączeniom z Szczecinem, Gdańskiem, Królewcem i Bytowem, a także zapewniał usługi telegrafu i telefonu.
Miejska Biblioteka Publiczna w Dawnym Kościele św. Mikołaja: Kościół św. Mikołaja, powstały jako świątynia klasztorna norbertanek, był wspomniany już w 1276 roku. Początkowo drewniany, zbudowany przez księcia Świętopełka II, został zastąpiony murowaną konstrukcją z cegły w XIV lub na początku XV wieku. Po pożarze w 1665 roku, kościół popadał w ruinę, by w 1737 roku zostać odbudowanym i służyć jako zbór garnizonowy. W latach późniejszych pełnił różne funkcje, m.in. magazyn, remiza strażacka i szkoła. Po pożarze w 1945 roku, spowodowanym przez Armię Czerwoną, ruina kościoła została odbudowana. W 1971 roku uroczyście otwarto w nim Miejską Bibliotekę Publiczną im. Marii Dąbrowskiej.
Pracownia ceramiczna Ceramikarnia: Ceramikarnia to miejsce, gdzie powstają tradycyjne słupskie ceramiki. Założona przez Janinę Dylewską wraz z córką, pracownia nie tylko tworzy ceramikę, ale również edukuje i uczy. Przez pracownię przewinęło się kilka tysięcy osób. Właścicielki lepią różnorodne przedmioty i chętnie dzielą się swoją wiedzą i umiejętnościami z innymi. Pomimo trudności, zwłaszcza w okresie pandemii, Ceramikarnia pozostaje aktywnym ośrodkiem kultury i edukacji.
Stary Rynek w Słupsku: Stary Rynek jest miejscem z bogatą historią. Jego początki sięgają połowy XIII wieku, kiedy to rozwinęła się tu niemiecka osada handlowa. Na przestrzeni wieków rynek był miejscem handlu i centrum życia miejskiego. W XVIII wieku zburzono tamtejszy ratusz, aby wybudować nowy, który przetrwał do 1902 roku. Rynek był także świadkiem wielu pożarów, w tym katastrofalnego pożaru w 1477 roku. W XIX wieku Stary Rynek stał się centrum handlu modą i materiałami. Niestety, w marcu 1945 roku większość zabudowy rynku została zniszczona.
Pomnik Powstańców Warszawskich: Ten pomnik, poświęcony bohaterom Powstania Warszawskiego, znajduje się na skwerze przy ulicy Szarych Szeregów. Pierwszy w Polsce pomnik Powstańców Warszawskich został odsłonięty 15 września 1946 roku. Początkowo był to prowizoryczny pomnik, później zastąpiony przez trwalszą konstrukcję. Pomnik zaprojektowany przez Jana Małetę i wykonany przez Stanisława Kołodziejskiego i S. Wąsowicza przedstawia mur ceglany z otworami po kulach i postrzępionych krawędziach, na którym znajduje się postać poległego powstańca oraz płaskorzeźba Ukrzyżowanego na tle płonącego placu Zamkowego w Warszawie.
Kaplica św. Jerzego: Ta rektoralna kaplica w Słupsku, położona na placu bł. Bronisława Kostkowskiego, pochodzi prawdopodobnie z pierwszej połowy XV wieku i jest zbudowana z cegły. W 1610 roku kościół został odnowiony, a w 1681 roku zniszczony przez pożar. W 1689 roku wykonano kopulasty dach z latarnią. W 1912 roku kościół został przeniesiony cegła po cegle do parku przy południowym narożu Starego Miasta. Od 19 marca 2020 roku kościół służy duszpasterstwu Tradycji Katolickiej w Słupsku, odprawiane są w nim Msze trydenckie.
Ratusz w Słupsku: W historii Słupska znane są trzy ratusze. Najstarszy, pochodzący ze średniowiecza, miał schodkowy szczyt i wieżyczkę na dachu. W 1897 roku ogłoszono konkurs na projekt nowego ratusza, wygrany przez zespół architektów: prof. Karla Zaara i inż. Rudolfa Vahla. Budowa ratusza rozpoczęła się w kwietniu 1899 roku, a zakończyła w lipcu 1901 roku. Ratusz jest budowlą neogotycką, znajdującą się przy placu Zwycięstwa, wpisaną na listę zabytków chronionych prawem, od początku pełniąc funkcję siedziby władz miejskich.
Belwederek (Nowy Ratusz, Pałacyk pod Blachą): Dwukondygnacyjny budynek z poddaszem użytkowym, zbudowany w stylu secesyjnym w 1866 roku przez bankiera Levy Friedländera. W 1887 roku budynek został sprzedany i w późniejszym czasie służył jako miejska przychodnia. W latach 2002-2003 przeprowadzono gruntowny remont, adaptując budynek na cele biurowe. Od 2003 roku w Belwedereku znajdują się kilka wydziałów Urzędu Miejskiego w Słupsku, w tym Administracji Budowlanej, Architektury i Urbanistyki.
Siedziba Starostwa Powiatowego w Słupsku: Siedziba Starostwa Powiatowego w Słupsku, położona przy ul. Szarych Szeregów 14, to zabytkowy budynek wybudowany w 1903 roku w stylu eklektycznym. Powstał na miejscu wcześniejszej siedziby władz powiatu, która spłonęła w 1901 roku. Budynek cechuje bogaty wystrój architektoniczny z elementami takimi jak ryzality, kolumny, pilastry, schody, portale i balkony. Zaprojektowany przez radcę budowlanego Karla Bela, miał być funkcjonalny i reprezentacyjny, co stanowiło wyzwanie z uwagi na ograniczoną przestrzeń działki. Budynek jest podpiwniczony, część murów piwnic wykonana jest z głazów narzutowych, a do gmachu prowadzi sześć wejść. Wnętrza wyposażono wiosną 1903 roku, a uroczyste otwarcie odbyło się 6 listopada tego samego roku.
Baszta Czarownic w Słupsku jest częścią starego obwarowania miasta, wybudowanego od początku XIV do połowy XV wieku. Mury obronne, zbudowane z kamieni narzutowych i cegły, były umacniane basztami i miały około 6,5 metra wysokości. Otaczająca je rzeka Słupia stanowiła dodatkową ochronę. W XVII wieku wnętrze Baszty Czarownic zostało przekształcone na więzienie, gdzie przetrzymywano kobiety posądzane o czary, często poddawane torturom i przetrzymywane przed egzekucją – spaleniem na stosie. Ostatnią ofiarą procesu o czary w Słupsku była katoliczka Trina Papisten. W tym okresie wnętrza bram murów miejskich przekształcono na mieszkania. Baszta jest uwieczniona na mapie E. Lubinusa.
Młyn Zamkowy: Jest to najstarszy zachowany obiekt przemysłowy w Polsce, wybudowany w pierwszej połowie XIV wieku na posesji książęcej. Początkowo pełnił funkcję spichlerza, co widać po jego dużych rozmiarach i małych, wąskich okienkach. Przebudowany w XVI wieku oraz w latach 1863, 1880 i na początku XX wieku. W latach 1965-1968 budynek został przystosowany do celów muzealnych i obecnie mieści ekspozycję i pracownię Działu Etnograficznego Muzeum Pomorza Środkowego.
Spichlerz Richtera: Zbudowany w 1780 roku, po II wojnie światowej służył jako magazyn pasz. Do 1991 roku znajdował się u zbiegu ulic Kopernika i Wolności. W latach 1994–1998 przeniesiony na Rynek Rybacki, w sąsiedztwo Zamku Książąt Pomorskich, Młyna Zamkowego oraz Bramy Młyńskiej. Obecnie w Spichlerzu mieści się sala wystaw czasowych Muzeum Pomorza Środkowego oraz stylowa herbaciarnia.
Kościół podominikański pw. Św. Jacka: Wzniesiony w XV wieku w stylu gotyckim, później wielokrotnie przebudowywany. W XVII wieku wnętrze kościoła zostało przebudowane w stylu barokowym, a wieża zwieńczona barokowym hełmem. Świątynia zawiera wiele zabytkowych dzieł sztuki sakralnej, głównie barokowych, w tym ołtarz, ambonę, unikatowe barokowe organy oraz płyty nagrobne przedstawicieli dynastii Gryfitów i Croy.
Gotycka kaplica św. Jerzego: Pochodząca prawdopodobnie z pierwszej połowy XV wieku, zbudowana z cegły. Wzmiankowana od 1492 roku, została odnowiona w 1610 roku. W 1681 roku zniszczona przez pożar, który zniszczył bogato zdobione sklepienie i wieżę. W 1689 wykonano kopulasty dach z latarnią. W 1912 roku kościół przeniesiono cegła po cegle do parku przy południowym narożu Starego Miasta, a w 1960 roku wykonano dach z gontu.
Kościół Mariacki pw. Najświętszej Marii Panny: Trójnawowy kościół gotycki, którego budowa rozpoczęła się między 1276 a 1280 rokiem. Odbudowany w 1350 roku po zniszczeniach, a w 1476 roku został poważnie uszkodzony przez pożar. W 1803 roku rozebrano kaplice od strony północnej, a w 1853 roku przeprowadzono radykalną przebudowę. Wewnątrz znajduje się barokowa ambona, gotycka grupa pasyjna oraz współczesne witraże. W 2004 roku zrekonstruowano barokową głowicę wieży, uszkodzoną w 1945 roku, a w 2009 roku przywrócono zegary na wieży.
Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego: Wzniesiony w 1869 roku na miejscu starożytnego pogańskiego miejsca kultu. Pierwotnie, na tym miejscu, w 1281 roku książę gdański Mściwoj II założył kościół św. Piotra. Obiekt ten pełnił funkcje parafialne.
Kościół ewangelicko-augsburski św. Krzyża: Kościół staroluterański, zbudowany w latach 1857-1859. Projekt architektoniczny został przygotowany przez C. Tapego. W 1906 roku dobudowano zakrystię. Po II wojnie światowej w 1947 roku została utworzona parafia ewangelicko-augsburska, która przejęła kościół. Budowla charakteryzuje się neogotyckim stylem, z dwukondygnacyjną wieżą oraz prostokątnym prezbiterium. Wnętrze kościoła zdobią m.in. drewniana ambona i ołtarz z reliefem baranka.
Neogotycki kościół św. Ottona w Słupsku, zbudowany w 1873 roku, to wyjątkowa budowla sakralna o bogatej historii i architekturze. Jest to jeden z przykładów architektury neogotyckiej w mieście, charakteryzującej się typowymi dla tego stylu elementami, takimi jak wysokie, strzeliste okna i bogato zdobione wnętrze. Kościół stanowi ważny punkt na mapie zabytków Słupska, będąc świadkiem wielu wydarzeń historycznych i zmian w mieście. Dzięki swojej architekturze i znaczeniu dla lokalnej społeczności, kościół św. Ottona jest popularnym celem wśród turystów i miłośników historii.
Spichlerz przy ul. Szarych Szeregów Nr 12 (Biały Spichlerz): Ten zabytkowy spichlerz to jeden z najcenniejszych przykładów budownictwa przemysłowego w Słupsku. Budowę magazynu wojskowego rozpoczęto w 1804 roku, a zakończono w 1814 roku. Początkowo służył jako przechowalnia obroku dla koni. Budynek wyróżniał się wśród innych konstrukcji w mieście swoją wielkością, murowanymi i otynkowanymi ścianami oraz klasycystycznym stylem architektonicznym. Pełnił funkcję spichlerza do 1945 roku, a później był wykorzystywany do różnych celów, w tym jako tymczasowe więzienie, spichlerz zbożowy i magazyn. W 1995 roku trafił w ręce prywatne i był wykorzystywany jako magazyn. W 2012 roku stał się własnością Samorządu Województwa Pomorskiego, a następnie został przekazany Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Od 2017 do 2018 roku trwały prace remontowo-budowlane, a następnie wnętrze zostało urządzone na potrzeby muzealne.
Spichlerz przy ul. Kopernika Nr 10 (Spichlerz Richtera): Zbudowany w drugiej połowie XVIII wieku, pierwotnie znajdował się u zbiegu ulic Kopernika i Wolności. W okresie powojennym służył jako magazyn dla Gminnej Spółdzielni oraz Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego, gdzie przechowywano pasze, materiały budowlane, wapno i węgiel. W 1986 roku obiekt stał się własnością Muzeum Pomorza Środkowego. W 1991 roku budynek został rozebrany, a następnie w 1998 roku został odbudowany na nowym miejscu na Rynku Rybackim, obok Zamku Książąt Pomorskich. Obecnie, oprócz funkcji muzealnej, w części spichlerza znajduje się herbaciarnia oferująca szeroki wybór herbat. Spichlerz wraz z sąsiednimi budynkami tworzy zespół zabytkowych obiektów Muzeum Pomorza Środkowego.
Willa mieszczańska, ul. Kościuszki Nr 11 (1912 r.): Jest to zabytkowa willa z 1912 roku, znajdująca się przy ulicy Kościuszki w Słupsku. Jest to obiekt zarejestrowany w rejestrze zabytków.
Willa mieszczańska – Państwowa Szkoła Muzyczna, ul. Szczecińska nr 106: Obiekt ten, pochodzący z początku XX wieku, obecnie służy jako siedziba Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. I.J. Paderewskiego. Szkoła, upaństwowiona w 1951 roku, pierwotnie działała pod nazwą „Szkoła Muzyczna im. Stanisława Moniuszki”.
Dawna Willa „Patria” – Przedszkole Miejskie nr 1, ul. Kilińskiego nr 33: Willa „Patria”, wybudowana w 1908 roku, obecnie funkcjonuje jako Przedszkole Miejskie nr 1 "Zaczarowany Ogród". Kompleks obejmuje również budynek gospodarczy z początku XX wieku, Muszlę Koncertową z lat 20. XX wieku i Ptaszarnię z lat 30. XX wieku. Niestety, nie udało mi się znaleźć szczegółowych informacji dotyczących historii samej willi.
Dawna Willa „Patria” – Przedszkole Miejskie nr 1, ul. Kilińskiego nr 33: Budynek z 1908 roku, który obecnie służy jako Przedszkole Miejskie nr 1. Willa posiada również budynek gospodarczy z początku XX wieku, Muszlę Koncertową z lat 20. XX wieku i Ptaszarnię z lat 30. XX wieku.
Dom Towarowy „Słowiniec”: Ten budynek, znajdujący się przy placu Zwycięstwa Nr 11 naprzeciwko ratusza miejskiego w Słupsku, był kiedyś największym centrum handlowym miasta. W jego wnętrzu znajduje się najstarsza, wciąż działająca drewniana winda w Europie.
Poczta Główna: Zabytkowy, neogotycki gmach poczty w Słupsku, znajdujący się u zbiegu ulic Łukasiewicza i Mikołajskiej, został wybudowany w 1879 roku. Obecnie mieści się tam Urząd Pocztowy nr 12 Poczty Polskiej. Budynek został zaprojektowany przez Augusta Kinda i zatwierdzony przez Heinricha von Stephana, który uczestniczył osobiście w uroczystości przekazania go do eksploatacji.
Bank Rolny – obecnie Bank Gospodarki Żywnościowej: Budynek Banku Rolnego, położony przy placu Zwycięstwa Nr 2, powstał około 1912 roku.
Odrestaurowany tramwaj przy ulicy Nowobramskiej: Jest to zabytkowy element infrastruktury miejskiej Słupska, będący świadkiem historycznego rozwoju komunikacji w mieście.
Koszary Blüchera – obecnie budynek Akademii Pomorskiej: Znajdujące się przy ulicy Bohaterów Westerplatte nr 64, koszary powstały w końcu XIX wieku. Obecnie budynek służy celom edukacyjnym jako część Akademii Pomorskiej.
Budynek restauracji Metro: Położony przy ulicy Łajming nr 3, budynek restauracji Metro pochodzi z końca XIX wieku i jest częścią historycznej architektury miejskiej.
Zespół budynków Browaru: Kompleks budynków Browaru przy ulicy Kilińskiego 26, zbudowany w 1857 roku, zawiera między innymi budynek produkcyjny, wieżę ciśnień oraz budynek administracyjny. Jest to ważny element dziedzictwa przemysłowego miasta.
Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła: Ta neogotycka cerkiew, dawniej kościół ewangelicki z końca XIX wieku, mieści się przy ulicy Zygmunta Krasińskiego. Została zaadaptowana dla potrzeb parafii prawosławnej w 1946 roku. Cerkiew przeszła generalny remont w 1993 roku oraz ponownie w 2021 roku.
Ustka - Gdyby komuś było mało atrakcji w Słupsku
Kto chce spędzić udane wczasy nad morzem, ten z pewnością doceni pobyt w Ustce. To popularne uzdrowisko i letnisko, które przyciąga bardzo dobrym zagospodarowaniem, malowniczą okolicą i licznymi atrakcjami. Będąc w Słupsku, warto rozważyć wycieczkę do Ustki, jest to dosłownie pół godziny drogi od centrum Słupska ale warto.
Ustka to piękne widoki, pobliskie lasy oraz możliwość urządzenia wycieczki na teren Słowińskiego Parku Narodowego. To również ciekawe zabytki i muzea, dzięki którym wczasy nad morzem staną się jeszcze ciekawszym doświadczeniem. Co warto zobaczyć w tej miejscowości?
Zwiedzanie Ustki warto zaplanować tak, by zobaczyć jedną z jej turystycznych wizytówek – latarnię morską z końca XIX wieku, którą turyści mogą zwiedzać bez przeszkód. Miłośników architektury sakralnej może oczarować XIX-wieczny kościół Najświętszego Zbawiciela – neogotycka budowla, w której wnętrzu można ujrzeć okazałe empory oraz organy z manufaktury Völknera w Duninowie.
Ustka to również popularne molo, po którym można spacerować do woli i cieszyć się pięknymi widokami, to również plaże, na których można spędzać czas na beztroskiej zabawie w pięknej scenerii. Ważnym punktem na turystycznym planie Ustki jest też Muzeum Ziemi Usteckiej, w którym można ujrzeć Ustkę na zdjęciach z przełomu XIX i XX wieku.
A kto chce skupić się na przyrodniczych atrakcjach, ten może wybrać się na wycieczkę po rezerwacie przyrody Jezioro Modła, który znajduje się w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu "Pas pobrzeża na zachód od Ustki". Rezerwat ten jest ważną ostoją ptactwa wodnego i błotnego, a pobyt na jego terenie będzie nie lada gratką dla każdego miłośnika ornitologii.
Wycieczki po Ustce mogą się też stać ciekawą propozycją dla tych osób, które interesują się historią. Dla nich nie lada gratką będzie Bateria Bluechera – bunkry, które stanowią ciekawą pamiątkę z czasów Trzeciej Rzeszy. Wojennymi atrakcjami kuszą też leżące w pobliżu Ustki Gajki, na terenie których znajdują się bunkry z głowicami jądrowymi.
A kto marzy o dalszych wyprawach, ten z Ustki może wybrać się w długi rejs, np. na malowniczą wyspę Bornholm. Aaaa, pamiętaj że do Słupska, czy Ustki, zawiezie Ciebie nasze niezawodne Taxi Słupsk.
Comments